Als je wat langer naar bepaalde mode kijkt, levert dat op den duur vragen op. Waarom staat er een naam van een universiteit of zeilclub op je trui of shirt? De ware reden waarom er überhaupt iets op kleding moet staan – behalve dat het soms goede reclame is – moeten we schuldig blijven, maar het is in ieder geval grappig om het fenomeen opdruk eens nader te bestuderen. Ook omdat veel merken nog steeds een bepaald beeld oproepen.
Sporten die je niet zelf bedrijft
Cabaretier JanJaap van der Wal haalde het al eens aan tijdens een show: behalve het analyseren van colberts met een rugnummer erop (“Doe je mee aan een danswedstrijd?”), zoomde hij in op shirts met bepaalde sporten erop. Hij bleef hangen bij het sailing team. “Oh, je bent van het sailing team!” In de praktijk bleek de drager van het shirt best van een vaartochtje te houden, maar geen lid te zijn van welk team dan ook, en zich nog nooit op een zeilboot gewaagd te hebben. Waarom dan de term sailing team?
Bands en universiteiten
Ook andere uiteenlopende instellingen, van universiteit tot rockband, worden op kleding getoond. In het laatste geval ontstaat er vaak discussie: “Je hebt een Run DMC-shirt maar kent Walk this way niet?” Een trui met Cambridge, Harvard of Yale wordt gezien als leuk fashion item, terwijl die universiteiten zelden door de eigenaar van het kledingstuk bezocht zijn. Deze truien en shirts fungeerden voorheen waarschijnlijk als deel van een sport-outfit, of als merchandise. Al verdienen muzikanten niets aan bandshirts die door modeketens verkocht worden.
Logo’s: niet zelden symbolen van subculturen en hokjesdenken
Dat er een merknaam op kleding staat, is niet meer dan logisch: er mag best reclame gemaakt worden voor kwaliteit. Die logo’s zijn dan ook een eigen leven gaan leiden, worden vaak geïmiteerd en geven niet zelden status. Subculturen omarmden bepaalde trainingspakken (de gabbers in de jaren ’90) en het bekende merk met het lauwerkransje (Britse hooligans). In de jaren ’80 was de kleding van de toenmalige sponsor van Ajax populair, het logo bestond uit een ruggelings zittend stelletje. Lolbroeken parodiëerden dit logo door de vrouw bovenop de man te zetten en er Hoppa onder te zetten. En hoewel er in de vorige eeuw meer sprake was van hokjesdenken – men had het over kakkers, alto’s en boeren – kon je aan bepaalde emblemen iemands levensstijl herkennen: het beroemde krokodilletje en polospelertje wezen bijvoorbeeld op welgesteld gezelschap. Hoe dan ook roepen bekende logo’s nog steeds tal van emoties op.
Comments are closed.